Potosi

Hier ben ik al weer; ik heb even wat rust ingelast omdat ik in Potosi veellast van hoofdpijn kreeg.
Dat komt door de hoogte.
Toen ik aankwam, ik een taxi met 3 spanjaarden, viel het wel mee, maar in de morgen werd ik wakker met een bonkende hoofdpijn.
Potosi ligt op 4000 meter hoogte, en is de hoogste stad met meer dan 100.000. inwoners ter wereld.
Hoger dan Lhasa in Tibet dus.

Je moet aan de hoogte een paar weken wennen en de eerste dagen ben je dus snel moe, er moeten meer rode bloedcellen aangemaakt worden om genoeg zuurstof op te kunnen nemen.
Als je van bloeddoping hoort dan betekent dat je bloed van jezelf afneemt dat in de diepvries doet en dan als je het nodig hebt (rond de Acht van Chaam) toedient. dat mag dus niet.
In een nagebootste omgeving in een zuurstoftent (marcel vd Weijden) mag het wel.
Ik merk altijd als ik terug kom dat ik de eerste weken er voordeel van heb als ik fiets.

Potosi is een stad met veel koloniale gebouwen en kleine straatjes met huizenmet balkonnetjes.
het heeft veel Spaanse invloed gehad.

In deze stad ligt de Cerro Rico(rijke berg) de grootste zilvermijn ter werles die door de spanjaarden totaal leeggeroofd is.
Daar gebruikten ze de locale bevolking (indianen) voor.
Die stierven bij duizenden.
je kunt de mijnen nog steeds bezoeken. het schijnt indrukwekkend te zijn, maar gezien problemen met mijn rug ,door de fameuse busrit,daarna een slecht bed en de leeftijd heb ik dat niet kunnen doen.
Rond 1800 was het de belangrijkste en drukstbevolkte stad in Zuid Amerika en de enige keizerstad.

Wel het Museo de las Monedas oftwel het museum van de muntstukken.
Het lijkt me, maar ik weet het niet, wel een van de eerste muntslagerijen ter wereld.
Met name in zilver natuurlijk en ook in goud.

Dat gebeurde opnieuw met slaven die eerst het zilver moesten smelten.
Daarna werden de munten gemaakt door een houten machines die geimporteerd werden uit Spanje en via Buenos Aires met ezels na 14 maanden in Potosi aankwamen
Naa eerst slaven (uit Afrika) gebruikt hebben om de machines te bedienen werd dat later door ezels gedaan.

En alles werd met zó n hoge produktie gedaan dat dat de eerste maal was dat er inflatie ontstond in europa heb ik gelezen, door het grote aanbod ging de waarde omlaag.
Om een indruk te geven; met de hoeveelheid geproduceerd zilver had me een snelweg aan kunnen leggen tussen Potosi en Spanje!

Tijdens het bezoek van van het museum, de eerste dag op deze hoogte, kreeg ik teveelhoofdpijn en ben ik het lokale middel Cocathee gaan drinken. het is niet wetenschappelijk aangetoond maar het schijnt te helpen.
daar in gesprek gekomen met een meisje dat Toersime studeert en daarna met haar collega die een beurs aan de NHTV in Breda heeft aangevraag en die goed! engeld en duits sprak.
Zelfs al een beetje nederlands.
Daarna heb ik maar een medicijn tegen de hoogteziekte gekocht en dat hielp beter.

De omgeving is praktisch zonder begroeing en daardoor niet aantrekkelijk; ook de rijke berg is onbegroeid en uiterlijk dus lelijk.

Na 2 nachten maar besloten om naar Uyuni te gaan.
Daar vlakbij ligt een zoutvlakte die erg imposant blijkt te zijn.
Bovendien ligt het 400 meter lager...

In potosi zijn de mensen overigens veel vriendelijker dan in Sucre.
Ze zijn aardiger in de bediening en er heerst een betere sfeer.
Rond het centrale plein was het erg gezellig door de versieringen voor kerstmis.


Iets wat ik niet mis overigens....