Uyuni

Hallo beste mensen,

Ik ben van Potosi naar Uyuni gegaan om de zoutvlakte daar te bekijken.
Deze keer maar 6 uur rijden over een grotendeels onverharde weg.
het lamdschap was weer mooi en anders dan voorheen, veel rotsformaties met lage begroeing en veel cactussen.
Onderweg veel huisjes gebouwd van SS-blokken(gemaakt van Stro en Stront)en rieten daken.

Onderweg gestopt bij een klein herbergje waar een mooi uitzicht was op de bergen.
Alle bagage incl 2 fietsen gingen op het dak van de bus die toch al wel een aantal jaren meeging.
Maar dat heeft wel iets;zie foto.

De aankomst naar Uyuni is erg mooi.
Als je dus constant tussen de 4 en 5000 meter gereden hebt dan zie ineens een vlakte voor je verschijnen waar je een dorpje/stadje ziet liggen in de verte.
je ziet verder waar auto´s rijden door de stofwolk die achter hen hangt.
Mooi om te zien.
Minder mooi is als je dictbij de stad komt: het is alsof je een vuilnisbelt binnenrijdt.
Overal plastic dat dat in de lage struikbegroeing hangt! En veel plastic flessen daar tussen liggend.
Dat is overigens bij elke stad in Bolivia; als je de stad inrijdt dan denk je wat zal hier nog voor moois te vinden zijn.

Uyuni ligt op de Altiplano (hoogvlakte) die op ong 4000 meter hoogte ligt en die zich uitstrekt over heel Bolivia tot in peru en gevormd wordt door 2 bergketens
waartussen deze vlakte ligt.
Aan de ene kant ga je kun je over de bergen naar de zee en aan de kant ga je in de jungle.

Het stadje zelf bevindt zich dus in een woestijn en wordt alleen bezocht omdat hier de grootste zoutvlakte/woestijn ter wereld bevindt; Salar de Uyuni.
Het is een gebied ter grootte van het Titicacameer op de grens van Bolibvia en Peru en zover je kunt kijken zie je alleen maar zout.

Ik heb de 2e dag een tocht gedaan in naar deze vlakte.
Normaal gebruik ik nooit een zonnebril, maar door de reflectie van de zon door het witte zout, kun je niets zien zonder.
Eerst naar een dorpje gereden waar ze het zout winnen en waar hangemaakte zoutkunst gemaakt wordt.

Daarna doorgereden naar een zouthotel waar je dus werkelijk ook kunt slapen en dat is gebouwd door uitgezaagde zoutblokken.
Ook de tafels en stoelen zijn van zout gemaakt.
dat was mooi om te zien. Alleen had ik niet zo.n goede dagL veel buikpijn van vermoedelijk de spaghetti van de vorige dag, die deze keer erg lekker was, maar waarschijnlijk toch met een paar bacterioen erin die er niet thuishoorden.
Na het hotel doorgereden naar een eiland vol met catussen waar we hebben gegeten en een paar uur zijn gebleven.
Ik zat in een auto (allemaal Toyota Landcruisers daar) met een familie uit la Paz en 2 espaniolen.
Dus een taal om te spreken; makkelijk.
We hebben wat gegevens uitegwisseld over ervaringen in Zuid Amerika en met name ook bolivia.
De gletsjer in Patagonie wordt steeds genoemd als een bijzondere ervaring.
Zoals ook deze zoutvlakte; alleen wit zout gevormd door steeds dezelfde patronen; dezelfde zie je ook ziet als je een zoutkorrel onder een microscoop legt.
De banen waar de autos over rijden lijken, platgereden, een beetje alsof je over ijs rijdt.

Een bijzondere ervaring!

Verder is er in Uyuni niet veel te zien; alleen veel toeristen die op elkaargepakt bij elkaar leven om een 1,2 of 3 daage tour te doen en dan wwer te vertrekken.
Alles is er duur (importeeren alles want er groeit niks) en alles gaat langzaam.
Kinderen van 6 tot 12 jaar doen een heel restaurant incl de internettoegang en moeder staat te koken.


Dus had ik sávonds na de tour een busrit greserveerd om naar la Paz te gaan waar ik met lilian (opnieuw) had afgesproken.
Het was bij vertrek warm in de bus, maar dat werd snel minder.
Eerst 4 uur lang door een zandbak gereden; je voelt het stof van het zand in je neus en keel.
Onderweg stonden we stil achter een bus die stukken had naar later bleek.
Ik wou uit de bus gaan om te vragen wat er gebeurde en om wat af te koelen maar er was niemand!

Toen ik later ietwat boos vroeg waarom het niet open was zei hij doodleuk dat er niemand uitmocht.
Ik zei dat dat gevaarlijk zou zijn; wie doet er open als er iets gebeurd? en bovendien wie bepaald er dat ik niet uit de bus mag als ik dat wil?


Onderweg stapten er later nog ong 20 personen die allemaal in het gangpad gingen liggen. Dus niemand kon naar de wc. Ik heb het gerpobeerd maar er bleek een gezicht onde mijn voet te liggen!

Uiteindelijk na 12 uur rijden vroeg in de morgen in la Paz aangekomen.
En snel naar het hotel gegaan waar ik met lilian had afgesproken.
Dus een ander hotel gezocht en bij het andere hotel een briefjue weggehangen voor Lilian waar ik was.


En dus bgeint er nieuw hoofdstuk van mijn reis...

wordt vervolgd........