vervolg

ok ik was bij de 2e dag in de boot...
Eerst 3 uur gevaren met alles erop en eraan: stroomversnellingen, veel oerwoud en heel gezellig.
Arjan, Roeland (de speleoloog) en ik hebben heel veel gelachen tijdens de vaart.
Onderwerpen zoals inknippen en moeilijke geboorten maar ook elkaar wat afzeiken (op z´n Chaams!)

Op een gegeven moment hebben we aangelegd bij de monding van een riviertje.
We hebben dat riviertje een aantal kilometers landinwaarts gevolgd en een paar keer overgestoken, de laatste keer tot ons middel in het water!
Uiteindelijk kwamen we bij een mooie waterval aan waar een natuurlijk zwembadje was ontstaan en waarin iedereen inging na de vermoeiende maar mooie voettocht.
Een paar zoals de Australier klommen naar boven en doken er vanaf een meter of 5 hoog in.
Na terugkomst was ons eten weer klaar.
Na nogeen een uur of 3 varen hebben aangelegd aan een zandbank die pas enekele dagen drooglag. Geweldig mooi; midden in het oerwoud en ernaast een snelstromende rivier.

Er vlogen honderden libellen en er lag een poel met homnderden kikkervisjes, waar later in de nacht een kleine blanke kikker luidkwakend zijn kleintjes bewaakte.

Onze tenten werden weer opgezet en terwijl kwam er een een paar vissers langs in hun bootje.
We hebben van hen een grote vis (kilo of 15?)gekocht die deskundig door Roeland werd schoongemaakt.
Op de vraag of er overeenkomsten waren met z,n werk antwoordde hij: "alleen de geur".
Na het schoonmaken van de vis hebben anderen, die ervaring hadden, de vis deskundig boven een vuur klaargerookt.
Ik heb zelden zulke lekkere vis op!
Nadat ik naar bed was gegaan hebben de anderen zich nog een stuk in hun kraag gedronken, waardoor de stemming s´morgens vrij gematigd was.Dat is eigenlijk tot de aankomst in Rurre zo gebleven.

We hebben nog een keer de boot verlaten voor een handtekening voor het betreden van het Madidid park.
Nadat we een 5 meter omhoog waren geklommen kwamen we bij het huisje van de parkwachter waar het water nog eens 3 meter hoger had gestaan.
Dat is onwaarschijnlijk als je het zag. met de breedte van de rivier betekent dat we praten over miljoenen liters water die de rivier af had moeten voeren.
Rurre was zlefs overstroomd geweest wat nog niet eerder gebeurd was.
het water had tot op 2 meter van Laura en Mogli gestaan en velen hadden heel veel verloren zoals bij alle overstromingen.
het vorige jaar was het gebied rond Macchu picchu aan de andere kant van het gebergte zo getroffen geweest.


In Rurre heb ik een hotel met Airco mgenomen omdat de temperatuur gelijdelijk opgelopen was naar ongeveer 35 graden.
Dat ging overigens per motor.
In Rurre heb je alleen maar motors als taxi.
Dus ik met mij koffer van 25 kg achter me op de motor naar het hotel.
Leuk om mee te maken!
daarna met de motor teruggegaan waar iemand op mijn andere tas en fiets paste.
De motor met mijn tas naar het hotel gestuurd en met mijn fiets naar Laura uit Wernhout naar Mogli-tours gereden.
Had ik al uitgelegd dat Laura bij Quinie bij Zundert voetbalde en ik daar haar vriend Mogli een gids en indiaan uit het gebied rond Rurre had ontmoet? zo nee bij deze.
Ik had beloofd om langs te komen als ik kon.
Ik wist niet dat het tot zoveel avontuur zou leiden....


Ik werd hartelijk ontvangen door de schhonzus van laura (een tjechische) en later door Laura zelf.
Na een tijdje gepraat te hebben, ben ik naar mijn hotle gegaan waar alles nog stond.
S,avonds nog even met laura en de bootvrienden" naar een bar gegaan.
daarna had ik het wel gehad.
En heb geweldig lekker geslapen tot een uur of 12 de volgende dag.

De volgende dag eerst mijn vlucht naar Sta Cruz geboekt omdat ik niet het risico wilde lopen op een late vlucht van maar een dag van tevoren.
Vluchten worden vanuit Rurre nl nogal eens uitgesteld.

Na een bezoek aan Laura terug naar mijn hotel omdat ik de warmte niet aan kan.
S,avonds teruggegaan naar Mogli-tours omdat Mogli (bijnaam, genoemd naar de persoon uit Junglebook) terug was gekomen van een tocht uit de selva (oerwoud).
Ik zal daar later meer over vertellen.
Leuk gepraat over zijn werk en hoe hij daarover denkt.
En... de uitnodiging gekregen om met hem, zijn broer en de igenaar van de Mosquitobar naar de pampa,s te gaan de volgende dag om een nieuwe thuisbasis voor pampatochten te bekijken.
Ik wist dat dat een slijtageslag zou worden voor mij, maar ook dat ik het wel moest doen.
Dus maar op tijd gaan slapen.
De volgende dag, woensdag, zouden we om 07.30 vetrekken.

Wordt weer vervolgd...